Motivatie en filmpje Studio Brussel

Hey, mijn naam is Bérénice en dit is mijn verhaal.

Met goesting doordrenkt presenteer ik mezelf als een kandidaat voor de talentenjacht bij Studio Brussel. Allereerst zijn hier enkele punten die mijn potentieel kunnen belichten:

Afgestudeerd Radiomaker aan Ritcs School of Arts met passie voor audioverhalen.
Ervaring als radiopresentator en journalist bij Radio Scorpio en XL Air.
Sterke digitale vaardigheden, inclusief video-editing en grafisch ontwerp, met recente sociale media successen (66.000 views op laatste video met nieuw account).
Diverse academische achtergrond (4 diploma's)
Erkenning met Prix Europa Rising Star in Audio 2021 voor radiodocumentaire 'KUMI'.
Stemles gevolgd bij Bernadette Timmermans.
Benieuwd naar mijn werk? Neem een kijkje op mijn website.

En vanaf hier wil ik voorzichtig zijn, want ik wil vooral dat jullie me zouden kiezen op basis van bovenstaande bulletpoints en omwille van het feit dat ik hard werk en een duidelijke passie heb gevonden in radio. Mijn portfolio getuigt van mijn vaardigheden en mijn vermogen om boeiende content te creëren, lang voordat MS een rol speelde in mijn leven. Echter, het is niet onbelangrijk om te vermelden dat ik MS heb, multiple sclerose.

"Een schermgezicht met een beperking is meer waard dan duizend keer mensen met een beperking met hun problemen in beeld brengen"

Dit citaat van een artikel van Vrtnws weerspiegelt de essentie van mijn streven naar representatie in de media. Als ik MS al in de media zie verschijnen, zijn dit steeds rampscenario's en zeer triestige verhalen. Dit draagt natuurlijk bij aan het beeld dat mensen over MS hebben. Daarom hebben dokters bij mijn diagnose in 2023 mij aangeraden om dit te verzwijgen voor mijn werkgever. Volgens de dokters is de samenleving er nog niet klaar voor: het ziektebeeld is nog te negatief. Dit wrong bij mij wel. Want nu zou ik moeten liegen over bepaalde dingen die me zijn overkomen en in de toekomst nog gaan overkomen. Maar ik kan het werkgevers ook niet kwalijk nemen, als dit de titels zijn die in de media verschijnen over Multiple Sclerose:

Deze week nog verscheen MS weeral in het nieuws in het kader van een nieuwe voorstelling in het Fakkeltheater in Antwerpen, genaamd 'tot altijd', gebaseerd op de gelijknamige film. Het stuk gaat over Mario, de eerste persoon die euthanasie heeft gekregen in België. Hij vroeg euthanasie aan omwille van zijn MS. Toen ik een stukje van die voorstelling zag op het nieuws, verschoot ik. "Het probleem met MS is dat je er niet aan sterft" waren zijn woorden. Ik moet je niet vertellen dat zo'n duistere uitspraken er vrij hard inhakken. En versta me niet verkeerd, dergelijke verhalen mogen - of moeten - er ook zijn.

Maar ik voel me een beetje zoals deze vrouw met MS beschrijft in een artikel. "When I see these portrayals, my initial response is something along the lines of "but not all people experience MS this way! I get defensive and want a healthier character." Zulke trieste portretten hebben natuurlijk ook een bestaansreden, maar als alleen die verhalen worden gebracht komt MS in een zeer negatief daglicht te staan. Bovendien bezorgt het mij ook angsten voor de toekomst. Ik zou zo graag iemand zien met MS die normaal functioneert in het leven en met de ziekte weet om te gaan. Mijn mama vertelt me dan soms over haar voormalige collega die nu ergens CEO is en ook MS heeft. Zulke verhalen geven mij hoop. Maar omdat er geen gezicht op die persoon plakt, is het nog vrij ontastbaar.

Daarom is representatie in de media belangrijk. Het zorgt voor herkenning, mensen putten er hoop uit en het kan de vooroordelen in deze samenleving verminderen. Nog beter als de nadruk ligt op wie deze persoon is naast zijn of haar beperking of chronische ziekte. Bijvoorbeeld: die kan goed babbelen, of 'ratelen' zoals Fien Germijns het zo mooi verwoordt. De focus moet dus niet liggen op hoe erg het wel niet is voor ons en dat we niet veel kunnen, want dat is niet zo.

Ik weet niet wanneer mijn volgende opstoot zal komen en wat die zal teweegbrengen, ik fixeer me vooral op wat ik nu wel kan - vrijwel alles! - en geniet van wat ik nu kan meemaken. Ik ben volledig hersteld van mijn vorige aanvallen en ben positief ingesteld. MS gaat mijn ambitie dus niet inperken, integendeel, ik word er net meer gedreven door. Omdat ik besef dat ik nu moet leven en mijn kansen nu moet grijpen. Mocht een fout opstootje de kaarten opnieuw schudden, dan heb ik er in elk geval alles aan gedaan om me te smijten voor mijn dromen.